بررسی کاربست مفهوم فلسفی زمان در آینده‌پژوهی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری فلسفه و کلام اسلامی. دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی، ایران

2 دکتری زبان‌شناسی همگانی دانشگاه فردوسی مشهد، ایران

چکیده

 زمان پیوسته، خطی، یک‌سویه و بازگشت ­ناپذیر است. رویدادها پیش و پس یکدیگر روی می­ دهند و پیوستار زمان گذشته، حال و آینده را تعیین می ­کند. روش گردآوری اطلاعات به ‌صورت فیش‌برداری اسناد براساس روش کتابخانه ­ای است. در این پژوهش سعی شده است تمامی کتاب‌های لاتین گردآوری شود و باتوجه ‌به مقایسه تمامی آینده‌پژوهان برجسته اروپایی و امریکایی و مقایسه آنها با دانشمندان ایرانی، به تفاوت‌ها و مزایای هرکدام پرداخته شده است. گردآوری داده ­ها در پژوهش کیفی به‌صورت: مصاحبه ­ها، مشاهده و اسناد است. نوع تحقیق بنیادی است. زمان در آینده‌پژوهی سه عنصر گذشته، حال و آینده را دربرمی ­گیرد، درواقع، می ­توان گفت مهم­ترین اصل درآینده‌پژوهی، زمان است. با توجه ‌به این اصل، گذشته دیگر اتفاق نمی‌افتد و آینده به ‌وجود نیامده است. مفهوم آینده‌پژوهی به درک هر فرد از جهان گذشته و حال اشاره می‌کند و با به ‌کارگیری دانش به حل مشکلات جوامع می‌پردازد. ازآنجا که اصطلاح آینده‌پژوهی مفهوم تحقق ­پذیری را در خود جای داده است، بنابراین، باید راهبردی را ارائه دهد که به میزان شناخت و تحلیل زمان بپردازد. ساختارگرایی در زمان شناختی، نگرش فکری ضابطه­ مند را دنبال دارد.

کلیدواژه‌ها